Zanzibar, Afrika?? Of een paradijs?

Zondag zijn we met het vliegtuig naar Zanzibar gevlogen. Het is verbazingwekkend om te zien hoe makkelijk ze hier met dingen omgaan. Voor we naar binnen konden moesten onze tassen door een scan, maar ik kreeg nou niet het idee dat ze heel streng waren. Daarna moesten we naar de incheckbalie, waar ze alleen de tickets wilden zien zonder je paspoort. Ze gaf ons de boardingpassen en gaven onze grote bagage aan haar. Toen konden we doorlopen naar de immigratiedienst, waar ze ons alleen maar een stempel in ons paspoort gaven en toen was het oké. Na een half uur stond het vliegtuig klaar en konden we in stappen. Ze zeiden dat de reis twee uur zou duren maar naar een uurtje zagen we Zanzibar al in beeld komen.
Toen we uit het vliegtuig stapte konden we meteen het verschil in temperatuur merken. Na tien minuten was je al nat van het zweet. Het klimaat is heel goed te vergelijken met de tropenafdeling die we in Nederland in de dierentuin hebben, maar dat is natuurlijk ook niet zo heel gek.
Zanzibar is erg mooi, vooral de stranden. Maar het is anders dan Afrika, dit komt vooral door het toerisme. Want iedereen op Zanzibar kan op zijn manier van de toerisme, dit houd vooral in dat je geen straatkinderen en zwervers zien. Zanzibar is vooral een vakantieoord het ziet er uit als een paradijs en je doet niet veel meer dan op het strand liggen, bruin worden en zwemmen in de zee terwijl je geniet van het mooie uitzicht.
We hadden gepland om een week op Zanzibar te blijven en daarna twee weken in Tanzania te reizen. Maar uiteindelijk zijn we samen met Caroline en Paulina, twee zussen uit zweden, twee weken rond gaan reizen over Zanzibar. We hebben een lange tijd in het noorden verbleven, in Ngongwi en Kendwa, hier hebben ze de mooiste stranden van Zanzibar en het is er rustiger dan op de stranden in stone town. We hebben hier ook niet veel meer gedaan dan overdag op het strand liggen en zwemmen. De oostkust van het eiland hebben we overgeslagen omdat veel mensen ons vertelden dat het niet zo bijzonder is. Dit komt vooral door het grote verschil in de getijden en daardoor kan je maar een paar uur per dag zwemmen.
We zijn een aantal dagen vaan de zuidkust van het eiland verbleven. Dit is de plek waar je naartoe moet als je dolfijnen wil zien. We wilden heel graag kijken of we met dolfijnen konden zwemmen. Maar dit ging heel anders dan we verwacht hadden. Wat je eigenlijk doet is een dolfijnenjacht. Je gaat opzoek naar een groep dolfijnen en als je ze gevonden hebt, achtervolg je ze tot ze naar boven komen en dan spring je in het water en zwem je achter ze aan. En dat doe je dan met tien boten, met elk vijf tot tien personen, om een groep. Het voelde net alsof je de dolfijnen aan het opjagen was. Ik zou graag een keer met dolfijnen willen zwemmen maar niet op deze manier.
Tussen het reizen door zijn we telkens een aantal dagen in stone town gebleven, de hoofdstad van het eiland. Het leuke aan stone town is dat het een oude stad is, waarin je echt de geschiedenis van de stad kan zien. De bevolking van stone town is ook een grote mix van mensen met verschillende afkomsten. Het typerende van de huis in stone town was dat bijna alle voordeuren pinnen van een centimeter of tien op de deuren hadden. We kwamen er achter dat deze pinnen waren om de huizen van olifanten te beschermen en het grappige is nog dat er nooit olifanten op Zanzibar hebben geleefd.
Iets wat we ook ontdekt hebben is dat stone town net een labyrint is en als je niet uitkijkt kan je goed verdwalen. Dit hebben we ondervonden toen we midden in de nacht terug ging naar onze hostel. Normaal gesproken was het vijf minuten lopen maar wij hebben het voor elkaar gekregen om er anderhalf uur over te doen. Het probleem is dat alles heel erg op elkaar lijkt. Na die keer hadden we standaard een kaart van stone town bij ons zodat we aan mensen konden vragen waar we waren.
Een van de hoogte punten van stone town is de food market. De naam zegt het al, het is een grote voedselmarkt waar je allemaal vlees en vis van de bbq kan halen. Het heeft een echt gezellige en knusse sfeer. Je moet alleen wel uitkijken met de salade die ze bij het eten geven want daar kan je zo ziek van worden.
Na twee weken te hebben genoten van de zee, het strand en bovenal het lekkere weer was het voor ons toch echt tijd om Zanzibar te verlaten en te gaan reizen door Tanzania. We hebben een vliegtuigticket van Zanzibar naar de Kilimanjaro op de kop kunnen tikken voor nog geen vijfentwintig euro via Fast jet, dit is het zelfde vliegtuigmaatschappij als Easy jet in Europa.
We waren van plan om een aantal dagen door het noorden van Tanzania te reizen voordat we weer terug zouden gaan naar Nairobi. Maar dit liep helaas ook anders dan we hadden verwacht. We wilden graag de krater bij Arusha zien, dus we zijn een dag op safari geweest in de krater en een dag rond de krater. Daarna zijn we terug gegaan naar Arusha voor we verder wilden gaan maar in Arusha hebben zowel Hannah als ik voedselvergiftiging opgelopen. Na een paar dagen was het nog niet over dus toen hebben we besloten om direct terug te gaan naar ons gastgezin in Nairobi.
Het reizen is helaas niet zo gegaan als we hadden gehoopt maar ik heb wel erg genoten van het reizen dat we hebben gedaan. Het is leuk om te zien hoe snel je met andere mensen van andere landen in contact komt.
Reizen is ook erg verslavend heb ik gemerkt want ik krijg al plannen voor mijn volgende reizen. Maar eerst maar mijn tijd in Kenia vol maken en als ik terug ben in Nederland eerst maar studeren en geld verdien maar de plannen zijn er alvast.